Większość poniższych poleceń pozostanie nieaktywna do czasu załadowania pliku wideo.
Służy do łączenia dwóch lub więcej plików AVI w jeden, czyli przede wszystkim do montowania przygotowanego materiału w ostateczny film. Pliki muszą mieć tą samą rozdzielczość. Podczas procesu łączone pliki ulegają przekodowaniu, więc należy dokonać wszystkich ustawień jak przy kodowaniu (w następnym dziale).
Opcja ta służy przede wszystkim do przeprowadzania próby kodowania, bo podgląd następuje z poleceniami i ustawieniami, jakie wprowadziliśmy przed wydaniem tego polecenia. Pozwala np. określić szybkość kodowania pliku, czy jego jakość po zastosowaniu określonych filtrów, a przy tym nie wymaga zapisu materiału na dysku.
Zatwierdzenie wszystkich ustawień, wskazanie folderu dla pliku wyjściowego (output) i przystąpienie do procesu kodowania, łączenia plików i każdej innej operacji.
Jeżeli zapisujemy plik do DivX'a czy innego "współczesnego" formatu, to polecenie to działa identycznie jak poprzednie.
Polecenie to jest pozostałością z czasów, gdy pojawił się format AVI 2.0 (VirtualDub służył wówczas prawie wyłącznie do zapisywania plików w formatach AVI i ASF), który rozszerzał możliwości wersji 1.0, niestosowanej raczej już dziś. Jedną z głównych innowacji nowego kodeka było przekroczenie granicy rozmiaru pliku równej 1 GB. Jednak nie wszystkie ówczesne odtwarzacze radziły sobie z większymi plikami i nowym formatem. Zachodziła więc sytuacja niekompatybilności, a z co za tym idzie konieczność wyboru między formatami. Powyższe polecenie służyło do zapisywania plików w starszym formacie 1.0, natomiast nowy format wymagał użycia polecenia Save as AVI.
Jeżeli nie stosujemy starszego kodeka to proponuję dla ścisłości (i bezpieczeństwa materiału) używanie poprzedniego polecenia.
Zaznaczenia fragmentu dokonujemy za pomocą suwaka i przycisków Mark in/out lub poleceń Set selection start/end.
Po wybraniu tego polecenia wyświetla się okno z dwiema ramkami, przy czym informacje tam zawarte mogą się różnić, w zależności od formatu pliku.
Oto najczęstsze:
Obie opcje dotyczą dość złożonego zagadnienia, a sama użyteczność tego narzędzia dziś jest już niewielka. Opiszę tylko pokrótce, czego dotyczą powyższe opcje, nie zagłębiając się nadto w szczegóły. Jeśli jednak kogoś bardziej to zainteresuje, lub może wyda się mu przydatne, to odsyłam go do help'a programu. Muszę jednak od razu coś zaznaczyć że, po pierwsze sami autorzy programu nie zalecają stosowania tej funkcji, a po drugie według help'a, opcja ta znajduje się wciąż w fazie beta, choć słowa te (ze względu na słabą aktualność dokumentacji) mogły być pisane dawno temu. Nic nie wiadomo mi jednak o jakości tego narzędzia.
Funkcja Stripe AVI przypomina swoją koncepcją działanie macierzy RAID. Jest ona użyteczna, gdy posiadamy dwa dyski twarde i chcemy zgrywać materiał wideo w czasie rzeczywistym, pochodzący np. z tunera TV. Wolny podsystem dyskowy może być przyczyną dużej ilości gubionych klatek, uniemożliwiając wręcz cały proces. Wtedy właśnie z pomocą przyjść nam może opisywana funkcja. Jej działałanie polega na takim skonfigurowaniu programu, by dzielił on przetwarzane przez niego informacje na dwa pliki, znajdujące się na osobnych dyskach. Spowoduje to jakby dwukrotne przyspieszenie podsystemu dyskowego, czyniąc proces bezproblemowym. VirtualDub dysponuje tu jednak dość prymitywnym rozwiązaniem, tworzy te pliki tylko przez rozdzielenie strumieni audio i wideo, nie pozwala natomiast na dalszy rozkład samego strumienia wideo. Jeżeli więc zgrywamy jedynie obraz , bez dźwięku, funkcja ta na niewiele nam się przyda. Zresztą strumień wideo stanowi zazwyczaj kilkakrotnie większe obciążenie dla systemu dyskowego niż strumień wideo.
Obsługa tej funkcji wymaga utworzenia specjalnych plików konfiguracyjnych, zawierający m.in. położenie (na dyskach) i nazwę plików docelowych, typ podziału i inne. Pliki te posiadają rozszerzenie .stripe i edytuje się je przy pomocy zwykłego notatnika. Do wczytywania tych plików konfiguracyjnych służy polecenie Save stripe master, natomiast do łączenia obu plików Save striped AVI.
Używanie tej funkcji nie ma już dziś jednak większego sensu. Produkowane dziś dyski (nawet te najwolniejsze) mają bardzo dużą wydajność i przy odpowiedniej (właciwej) konfiguracji powinny poradzić sobie ze zgraniem każdego strumienia.
Najpierw należy zaznaczyć początek i koniec interesującej nas serii przy pomocy suwaka i poleceń Set selection start/end (nie należy używać przycisków Mark in/out, bo wówczas zostaną zapisane klatki od początku strumienia wideo, do końca zaznaczonego fragmentu, czyli dosyć dziwnie... ). Jeżeli nie dokonamy żadnego zaznaczenia, to wszystkie klatki w materiale zostaną zapisane jako pliki BMP.
Po wybraniu tej funkcji pojawi się okienko z kilkoma opcjami:
Opcja bardzo się przydaje, gdy często korzystamy z tych samych ustawień programu, skracając do minimum czas potrzebny na konfigurację programu.
Opcje te uruchamiają tryb przechwytywania strumienia wideo z zewnętrznego źródła np. tunera TV.
Niestety z braku odpowiednich urządzeń nie miałem jak na razie okazji zapoznania się z tą funkcją, więc nie podejmuję się jej opisu. Mam jednak nadzieję, że wkrótce uzupełnię te informację.
Może to być:
VirtualDub configuration file (*.vcf)
Sylia script for VirtualDub (*.syl)
VirtualDub job queue (*.jobs)
To bardzo ciekawa i przydatna funkcja w programie. Jej działanie można by w dużym uproszczeniu porównać do Harmonogramu zadań znanego z Windows. Otóż pozwala on tworzyć "kolejkę" zadań, które program będzie sam kolejno wykonywał. Ich ustawienia zapisywane są w specjalnych skryptach o rozszerzeniu .jobs. Jeśli podczas wykonywania działania wystąpią jakieś błędy, program je opisze i przejdzie do następnego zadania.
Przed przystąpieniem do tworzenia skryptu należy dokonać wszystkich niezbędnych ustawień konfiguracyjnych programu, czyli przede wszystkim ustalenia szczegółów kodowania strumieni audio i wideo.
Należy wybrać opcję Edit->Process directory. Program poprosi nas o wskazanie katalogu z plikami wideo (Select source directory), z którego zostaną załadowane wszystkie klipy. Następnie poprosi nas o wskazanie katalogu, gdzie będą zapisywane pliki wyjściowe (Select destination directory). Przypominam o wygospodarowaniu odpowiedniej ilości miejsca na dysku twardym!
Oto reszta poleceń występujących w menu:
Opis statusów zamieszczony jest dalej.
Okno zadań podzielone jest na kilka kolumn:
Możliwe są następujące:
Po prawej stronie znajduje się jeszcze kilka przycisków, z których część wyjaśniłem już wyżej.
Oto reszta:
Na samym dole znajduje się jeszcze pasek zaawansowania procesu - Current job.
Tak dla formalności napiszę, że "opcja" ta powoduje zamknięcie programu;-).